کپو

    از دزفول ویکی
    کپوی رنگی مخصوص نگهداری اشیا

    کپو /kapü/ به نوعی ظروف دستباف حصیری گفته می شود که در انواع و ابعاد مختلف ساخته می شود.

    کپو در لغت دزفولی به سر یا کله و اصطلاحاً هر شی کروی یا چمباتمه زده گفته می‌شود و در تعریف این هنر ظروفِ دردار کرویِ بافته شده را گویند. کپو‌ها از پیش (برگ نخل) و یا کرتک تهیه می‌شوند، شکل‌ها و اندازه‌های مختلفی دارند و در قالب سبد، دیوارکوب، جانونی و جا لباسی بافته می‌شوند.

    مراکز کپوبافی

    از مهم ترین مراکز کپو بافی می توان به روستای پامِنار که بنام شهر کپو نامگذاری و ثبت ملی شده است ، در منطقه شهیون نام برد. قدمت این هنر در این روستا به ۲۵۰ سال پیش باز می‌گردد.[۱]

    انواع کپو

    • نوعی از آن که با نخ های رنگی تابیده به دور حصیر ساخته می شود معمولا برای نگهداری طلا و جواهر یا نخ و سوزن از آن استفاده می شود.
    • کپوی خمره ای که از آن برای نگهداری برنج و سیب زمینی پیاز استفاده می شود.
    • کپوی جانونی که برای نگهداری نان از آن استفاده می شود.
    • کپوهای مسطح که به عنوان دم کنی و برای دم کردن غذا از آن استفاده می شود.
    کپوی جا برنجی از جنس پیش


    پانویس

    1. «پامنار، خاستگاه اصلی کپو در ایران».