سید صبور

آرامگاه سید صبور
نام	آرامگاه سید صبور
اطلاعات اثر
کاربری	آرامگاه
دیرینگی	دوره قاجار
دورهٔ ساخت اثر	دوره قاجار
اطلاعات ثبتی
شمارهٔ ثبت	۸۳۸۴
تاریخ ثبت ملی	۰۹ اردیبهشت ۱۳۸۲
آرامگاه سید صبور آرامگاه سید صبور روی نقشه ایران ۳۲٫۳۷۳۱۳۱۹°شمالی ۴۸٫۴۰۰۱۶۴۳°شرقی / 32.3731319; 48.4001643

بقعه سید صبور یا سه صبر (sé sabor) بنایی است مربوط به دوره قاجار که در محله صحرابدر مشرقی و در خیابانی به همین نام (سید صبور) واقع شده است. در این محله یک هیات طبل زنی هم به همین نام فعالیت دارد. از خصوصیات جالب این بنا این است که با بناهای اطراف خود در یک ردیف نیست و در میانه خیابان قرار دارد. این بقعه در خارج از شهر بصورت مفرد و جداافتاده قرار داشته و بعدها با گسترش شهر به نوعی سد معبر کرده است.

حکایت

بر اساس اظهارات حسن جدید زاده متصدی بقعه سید صبور، سید صبر از سادات بنه حدادی است که از کربلای معلا به خوزستان نقل مکان می کند و به موجب شجره نامه ای که وجود دارد سید صبر با واسطه ۱۵ پشت به حضرت امام موسی کاظم میرسد.سید صبر در محل فعلی که اکنون آرامگاه اوست و. در آن زمان خارج از شهر بود ،جایگاهی برای عبادت فراهم آورده بود که به درو از سر و صدای شهر به کار خود سرگرم باشد و برای اینکه این محل از عبور حیوانات و جانوران و رهگذران در امان بماند دیوار کوتاهی با سنگ و گل به دور آن محوطه درست کرده بود.این محل در آن زمان صحرای سبز و خرمی بود که عبور آب قناتها از آنجا زیبایی دوچندانی به آن منطقه داده بود.سید صبر بیشتر اوقات شبانه روز خود را در این محل سپری میکرد.روزی یکی از دوستان عالمش به پیش او میرود ،موقع برگشت چون فاصله ی شهر تا محل زیاد بوده ،من باب شوخی سوار آن دیوار کوتاه میشودو به سید صبر میگوید حالا اگر مرکبی داشتی راحت با آن به خانه برمیگشتم و ای کاش این دیوار که بر آن سوارم اسب یا استری بود. تا این مطلب را میگوید دیوار به حرکت در می آید ،سید صبر با دستش به دیوار میزند و به زبان عربی خطاب به دیوار میگوید" صبر،صبر" و دیوار از حرکت باز می ایستد. دوست سید تعجب می کند و به کنجکاوی می افتد ،سید صبر قسمش می دهد که این مطلب را برای کسی بازگو نکند و به او میگوید حالا که به این مسئله پی بردی باید به تو بگویم که من ۹۰ یا ۱۰۰ روز دیگر خواهم مرد، وصیت می کنم مرا در همین محل به خاک بسپاری و قبرم هم آماده است.

درست بعد از سه ماه و چند روز سید فوت می کند،دوستش برای کفن و دفن او اقدام می کند و همین که نیم متر زمین را می کنند متوجه زیرزمینی می شوند که در آن قبر کنده ی حاضر و آماده ای وجود دارد و در همانجا او را دفن می کنند که سالها بعد به سبب نفوذ آب به داخل شبستان قبر و ضریح او را بالا تر می آورند و همسطح زمین فعلی میکنند.

واقعه حرکت دیوار موجب میگردد که این بزرگوار به سید صبور معروف گردد، ایشان در زمان حیاتش با زن بیوه ای از سادات شاهرکن الدین که معروف به "مادر علی شاه" بود ازدواج می کند که ثمره این ازدواج دختری بود که نام اورا "رحمه" گذاشت. بی بی رحمه با "سید عبدالمحمد یوسفیان" معروف به "آجعبول" ازدواج کرد که خدا به او سه دختر به اسامی بی بی رضوان، بی بی عظیمه و بی بی حکیمه عطا کرد،بی بی حکیمه که تا چند وقت پیش در قید حیات بود در زوجیت آقای سید حسین کاظمی بود و دو دختر دیگر سالها پیش به رحمت ایزدی پیوستند.