بازار کهنه: تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۳۱: | خط ۳۱: | ||
| پانویس = | | پانویس = | ||
}} | }} | ||
'''بازار کونه''' (bāzār küna) به معنای بازار کهنه یا بازار قدیم | '''بازار کونه''' (bāzār küna) ( به معنای بازار کهنه) یا '''بازار قدیم''' از گذشته یکی از اصلی ترین بازارهای منطقه شمال خوزستان بوده است و مهمترین مراکز خدماتی و تجاری شهر را در خود جای داده بوده است. این مراکز خدمات شهری از طرفی مجاور [[مسجد جامع]] و از طرف دیگر به دو سرْمیدان ختم می‌شوند. انواع صنایع دستی از قبیل خراطی (شامل ساخت شمعدانی و قلیان و…) [[کپو]] و [[کرتله]] بافی، گلیم بافی، سجاده بافی، [[ورشو]] سازی ، طلاسازی و [[نمدمالی]] در بازار قدیم دزفول دیده می‌شود. | ||
==موقعیت== | |||
بازار در مرتفع‌ترین شیب شهر بنا شده‌است و امتداد گذرهای محلات به بازار ختم می‌شود. مراکز محلات و گذرهای اصلی بازار شهر بر اساس توپوگرافی زمین شکل گرفته‌اند و حرکت پیاده از طریق گذرها همگی به بازار ختم می‌شود. قدیمی‌ترین بنای موجود در بازار دزفول مقبره شیخ اسماعیل قصری است که وفات او در سال ۵۵۵ هجری شمسی ذکر گردیده‌است. اما دو دوره‌های اخیر به‌طور کامل بازسازی شده‌است. چهار راسته موازی، بازار قدیم دزفول را تشکیل می‌دهند، که هریک مخصوص صنف خاصی بوده‌است؛ | |||
[[بازار بزازان]] | * [[بازار آهنگران]] | ||
* [[بازار بزازان]] | |||
* [[بازار خرده فروشان]] | |||
* [[بازار خراطون|بازار خراطان]] | |||
* [[بازار زرگران]] | |||
[[ | در مجاورت [[مسجد جامع]] و در جهت حرکت مشرق به مغرب به طرف دروازه شوشتر چندین کاروانسرای قدیمی وجود داشته‌است که متأسفانه به جز یکی دو بنای نیمه مخروبه بقیه از بین رفته‌اند. | ||
[[بازار | ==تاریخچه== | ||
بازار اصلی شهر در میانه شهر و در کنار محله [[قلعه]] شکل گرفته بود. هستۀ اصلی بازار از مغازه های خرده فروشی تشکیل شده که در راسته های موازی شکل گرفته اند. در حاشیۀ این هسته خرده فروشی و در طی یک سلسله مراتب، کارگاه های تولیدی ازجمله ورشوسازها، نمدمالها، خراطها، مشکدوزها و صندوقسازها قرار داشتند و به مرور مجموعۀ بازار را به بخش مسکونی متصل میکردند. این سازماندهی تا اواخر دهۀ ۱۳۵۰ نیز کمابیش قابل مشاهده بود. در این بازار، نه تنها از مراکز مهم اجتماعی شهر، بلکه از چهارسوق ها و سراها نیز خبری نبود. در شهر همانطور که گزارش های تاریخی دلالت میکنند، از کاروانسرهای پررونق خبری نبوده، در عوض چندین مکان دادوستد وجود داشته که در واقع میدانهایی بودند که روستاییان و عشایر، محصولات خود را در آنجا عرضه می کردند. مشهورترین اینها، [[سرمیدون گپ|سر میدان بزرگ]] بوده که یکی از پرجنب وجوش ترین میدان های شهر بوده است.<ref>{{یادکرد کتاب |نام خانوادگی= مسعودی نژاد|نام=رضا |کتاب=مطالعه تطبیقی بازار تجاری و بازار اجتماعی با نگاهی معطوف به بازارهای تاریخی دزفول و شوشتر به عنوان بازار تجاری | ناشر= |سال=۱۳۹۵ |مکان= |شابک=}}</ref> | |||
==پانویس== | |||
[[رده:مکان ها]] | [[رده:مکان ها]] | ||
نسخهٔ ۲۴ فوریهٔ ۲۰۲۲، ساعت ۲۳:۱۷
| بازار کونه | |
|---|---|
 بازار بزازان در بازار کونه | |
| نام | بازار کونه |
| اطلاعات اثر | |
| نام‌های دیگر | بازار قدیم |
| نوع بنا | آجری |
| کاربری | بازار، مجموعه تاریخی |
| دیرینگی | دوره صفوی |
| دورهٔ ساخت اثر | دوره صفوی، دوره قاجار |
| اطلاعات ثبتی | |
| شمارهٔ ثبت | ۱۵۴۰ |
| تاریخ ثبت ملی | ۱۳۵۶ |
| اطلاعات بازدید | |
| امکان بازدید | بله |
 بازار کونه | |
بازار کونه (bāzār küna) ( به معنای بازار کهنه) یا بازار قدیم از گذشته یکی از اصلی ترین بازارهای منطقه شمال خوزستان بوده است و مهمترین مراکز خدماتی و تجاری شهر را در خود جای داده بوده است. این مراکز خدمات شهری از طرفی مجاور مسجد جامع و از طرف دیگر به دو سرْمیدان ختم می‌شوند. انواع صنایع دستی از قبیل خراطی (شامل ساخت شمعدانی و قلیان و…) کپو و کرتله بافی، گلیم بافی، سجاده بافی، ورشو سازی ، طلاسازی و نمدمالی در بازار قدیم دزفول دیده می‌شود.
موقعیت
بازار در مرتفع‌ترین شیب شهر بنا شده‌است و امتداد گذرهای محلات به بازار ختم می‌شود. مراکز محلات و گذرهای اصلی بازار شهر بر اساس توپوگرافی زمین شکل گرفته‌اند و حرکت پیاده از طریق گذرها همگی به بازار ختم می‌شود. قدیمی‌ترین بنای موجود در بازار دزفول مقبره شیخ اسماعیل قصری است که وفات او در سال ۵۵۵ هجری شمسی ذکر گردیده‌است. اما دو دوره‌های اخیر به‌طور کامل بازسازی شده‌است. چهار راسته موازی، بازار قدیم دزفول را تشکیل می‌دهند، که هریک مخصوص صنف خاصی بوده‌است؛
در مجاورت مسجد جامع و در جهت حرکت مشرق به مغرب به طرف دروازه شوشتر چندین کاروانسرای قدیمی وجود داشته‌است که متأسفانه به جز یکی دو بنای نیمه مخروبه بقیه از بین رفته‌اند.
تاریخچه
بازار اصلی شهر در میانه شهر و در کنار محله قلعه شکل گرفته بود. هستۀ اصلی بازار از مغازه های خرده فروشی تشکیل شده که در راسته های موازی شکل گرفته اند. در حاشیۀ این هسته خرده فروشی و در طی یک سلسله مراتب، کارگاه های تولیدی ازجمله ورشوسازها، نمدمالها، خراطها، مشکدوزها و صندوقسازها قرار داشتند و به مرور مجموعۀ بازار را به بخش مسکونی متصل میکردند. این سازماندهی تا اواخر دهۀ ۱۳۵۰ نیز کمابیش قابل مشاهده بود. در این بازار، نه تنها از مراکز مهم اجتماعی شهر، بلکه از چهارسوق ها و سراها نیز خبری نبود. در شهر همانطور که گزارش های تاریخی دلالت میکنند، از کاروانسرهای پررونق خبری نبوده، در عوض چندین مکان دادوستد وجود داشته که در واقع میدانهایی بودند که روستاییان و عشایر، محصولات خود را در آنجا عرضه می کردند. مشهورترین اینها، سر میدان بزرگ بوده که یکی از پرجنب وجوش ترین میدان های شهر بوده است.[۱]
پانویس
- ↑ مسعودی نژاد، رضا (۱۳۹۵). مطالعه تطبیقی بازار تجاری و بازار اجتماعی با نگاهی معطوف به بازارهای تاریخی دزفول و شوشتر به عنوان بازار تجاری.