آگشتن
آگشتن /āgeşta/ واژه ای است مصدری به معنای مشغول شدن.[۱] این مصدر متعدی است و صفت مفعولی آن آگشته است.
صرف فعل
تمامی اشکال استفاده از این مصدر به شرح زیر می باشد:
| صرف دزفولی | |||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| بن واژه | آگشتن | ||||||
| بن ماضی | آگشت | ||||||
| بن مضارع | آگار | ||||||
| شخص | مفرد | جمع | |||||
| اول شخص | دوم شخص | سوم شخص | اول شخص | دوم شخص | سوم شخص | ||
| ماضی | من (مُ) | تو (تُ) | او/آن (او/اُوان) | ما (اُمون) | شما (شُمون) | آنها/ایشان (اوشون) | |
| ساده | آگشتُم | آگشتی | آگشت | آگشتِیم | آگشتِی | آگشتِن | |
| استمراری | بِـآگشتُم | بِـآگشتی | بِـآگشت | بِـآگشتِیم | بِـآگشتِی | بِـآگشتِن | |
| نقلی | آگشتُمَه | آگشتیَه | آگشتَس/آگشتَه | آگشتِیمَه | آگشتِیَه | آگشتِنَه | |
| بعید | آگشتَه‌بیدُم | آگشتَه‌بیدی | آگشتَه‌بید | آگشتَه‌بیدِیم | آگشتَه‌بیدِی | آگشتَه‌بیدِن | |
| التزامی (کاش/تردید) | آگشته‌بُووُم | آگشته‌بویی | آگشته‌بووَه | آگشته‌بووِیم | آگشته‌بووِی | آگشته‌بووِن | |
| التزامی نوع دیگر (کاش/باید) | آگشتُمِه | آگشتیِه | آگشتِه | آگشتِیمِه | آگشتِیِه | آگشتِنِه | |
| مستمر | داشتُم بآگشتُم | دوشتی بآگشتی | داشت بآگشت | داشتِیم بآگشتِیم | داشتِی بآگشتِی | داشتِن بآگشتِن | |
| مضارع | من (مُ) | تو (تُ) | او/آن (او/اُوان) | ما (اُمون) | شما (شُمون) | آنها/ایشان (اوشون) | |
| ساده | آگارُم | آگاری | آگارَه | آگارِیم | آگارِی | آگارِن | |
| اخباری | بآگارُم | بآگاری | بآگارَه | بآگارِیم | بآگارِی | بآگارِن | |
| مستمر | دارم بآگارُم | دوری بآگاری | دارَه بآگارَه | دارِیم بآگارِیم | دارِی بآگارِی | دارِن بآگارِن | |
| التزامی | آگارُم | آگاری | آگارَه | آگارِیم | آگارِی | آگارِن | |
| دعایی | من (مُ) | تو (تُ) | او/آن (او/اُوان) | ما (اُمون) | شما (شُمون) | آنها/ایشان (اوشون) | |
| آگارایام | آگارویی | آگارا | آگارائیم | آگارایِه | آگاران | ||
| دستوری | - | تو (تُ) | - | شما (شُمون) | - | ||
| امر | آگار / آگاراد | آگارِی | |||||
| نهی | مَآگار / مَآگاراد | مَآگارِی | |||||
پانویس
- ↑ نجاتعلی، نصراله (۱۳۸۷). فرهنگ زبان و گویش دزفولی. نجابت.