پند پلکه
پند پلکه /pend-e pelka/ واژه ای است به معنای انتهای کلاف نخی.[۱] «پند پلقه» /pend-e pelka/ یا «پند پلیق» /pend-e peléq/ هم گفته می شود.
اصطلاحات
- پلکه یعنی کلاف نخی به صورت مخروط که جهت دوخت و بافت روی گیوه مورد استفاده قرار می گیرد. هنگامی که زنی گیوه بافی می کرد و به آخر پلکه می رسید می گفت امروز پند پلکه را درآوردم. «پند پلکه درآوردن» کنایه است از اینکه به عمق یک مطلب دست یافتم.
پانویس
- ↑ نجاتعلی، نصراله (۱۳۸۷). فرهنگ زبان و گویش دزفولی. نجابت.