مندن

از دزفول ویکی

مُندَن واژه ای است (/mondan/) مصدری به معنای ماندن. این مصدر متعدی و صفت مفعولی آن «منده» /mondá/ می باشد. به پسرانی که در قدیم پس از چند بچهکه در یک خانواده از دست می رفتند، باقی می ماندند «منده» می گفتند یا به امید زنده ماندن آنها را «مانده» می نامیدند. از این مصدر و بن مضارع آن صفت فاعلی «منا» /manā/ به معنی مانا هم ساخته می شود. منا گاهی به آخر اسم دختران اضافه می شده و کاربردی مشابه منده داشته است مانند «فاطمه مَنا».

صرف فعل

تمامی اشکال استفاده از این مصدر به شرح زیر می باشد: