دینیدن
دینیدن واژه ای است (dinidan) مصدری به معنای ریختن چیزی روی آتش به منظور دود کردن. ==
شکل دستوری
| صرف دزفولی | |||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| بن واژه | دینیدن | ||||||
| بن ماضی | دینید | ||||||
| بن مضارع | دین | ||||||
| شخص | مفرد | جمع | |||||
| اول شخص | دوم شخص | سوم شخص | اول شخص | دوم شخص | سوم شخص | ||
| ماضی | من (مُ) | تو (تُ) | او/آن (او/اُوان) | ما (اُمون) | شما (شُمون) | آنها/ایشان (اوشون) | |
| ساده | دینیدُم | دینیدی | دینید | دینیدِیم | دینیدِی | دینیدِن | |
| استمراری | بِـدینیدُم | بِـدینیدی | بِـدینید | بِـدینیدِیم | بِـدینیدِی | بِـدینیدِن | |
| نقلی | دینیدُمَه | دینیدیَه | دینیدَس/دینیدَه | دینیدِیمَه | دینیدِیَه | دینیدِنَه | |
| بعید | دینیدَه‌بیدُم | دینیدَه‌بیدی | دینیدَه‌بید | دینیدَه‌بیدِیم | دینیدَه‌بیدِی | دینیدَه‌بیدِن | |
| التزامی (کاش/تردید) | دینیده‌بُووُم | دینیده‌بویی | دینیده‌بووَه | دینیده‌بووِیم | دینیده‌بووِی | دینیده‌بووِن | |
| التزامی نوع دیگر (کاش/باید) | دینیدُمِه | دینیدیِه | دینیدِه | دینیدِیمِه | دینیدِیِه | دینیدِنِه | |
| مستمر | داشتُم بدینیدُم | دوشتی بدینیدی | داشت بدینید | داشتِیم بدینیدِیم | داشتِی بدینیدِی | داشتِن بدینیدِن | |
| مضارع | من (مُ) | تو (تُ) | او/آن (او/اُوان) | ما (اُمون) | شما (شُمون) | آنها/ایشان (اوشون) | |
| ساده | دینُم | دینی | دینَه | دینِیم | دینِی | دینِن | |
| اخباری | بدینُم | بدینی | بدینَه | بدینِیم | بدینِی | بدینِن | |
| مستمر | دارم بدینُم | دوری بدینی | دارَه بدینَه | دارِیم بدینِیم | دارِی بدینِی | دارِن بدینِن | |
| التزامی | دینُم | دینی | دینَه | دینِیم | دینِی | دینِن | |
| دعایی | من (مُ) | تو (تُ) | او/آن (او/اُوان) | ما (اُمون) | شما (شُمون) | آنها/ایشان (اوشون) | |
| دینایام | دینویی | دینا | دینائیم | دینایِه | دینان | ||
| دستوری | - | تو (تُ) | - | شما (شُمون) | - | ||
| امر | دین / دیناد | دینِی | |||||
| نهی | مَدین / مَدیناد | مَدینِی | |||||