مارضایی: تفاوت میان نسخه‌ها
(صفحه‌ای تازه حاوی «مارضایی نوعی خاص از مرثیه خوانی با سوز و گداز است که معمولا در مراسم ختم و تدف...» ایجاد کرد) |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| (۷ نسخهٔ میانیِ ایجادشده توسط همین کاربر نشان داده نشد) | |||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
مارضایی نوعی خاص از مرثیه خوانی با سوز و گداز است که معمولا در مراسم ختم و تدفین اجرا می شود. این | '''مارضایی''' یا '''مارضویی''' /mārazow'i/ نوعی خاص از مرثیه خوانی با سوز و گداز است که معمولا در مراسم عزاداری یا ختم و تدفین اجرا می شود. این لحن مطابق با شور عرب در موسیقی ایران و مقام صبا در موسیقی عربی می‌باشد که با تأکیداتی صوتی شکل و شمایل محلی به خود گرفته است.<ref>{{یادکرد وب |نویسنده = |نشانی= https://www.namasha.com/v/RlDkb1qd|عنوان= پژوهشی در دعاخوانی سنتی دزفول توسط متین رضوانی پور، اجرای دعای فرج در لحن مارضایی توسط ملاعبد محمدتهرانی نژاد | ناشر = نماشا|تاریخ = |تاریخ بازبینی= }}</ref> سنت مارضایی خوانی مختص دزفول نیست و در میان شهرهای اطراف و همچنین لرها هم رایج است. | ||
واژه «مارضایی» به معنای ''منسوب به مادر رضا'' است که شاید یادآور مویه های غمگین زنی بر مزار فرزند جوانش است. | |||
==مارضایی خوانان== | |||
از مارضایی خوانان مشهور می توان به [[حجت لره|حجت نصرالهی]] معروف به حجت لره و اسماعیل نصراللهی اشاره کرد. | |||
[[مانده|مانده میوه چی]] خواننده معروف دزفولی نیز در اوایل انقلاب یک کاست به نام «جوانی و پیری» به سبک مارضایی ارائه کرده است. | |||
==پانویس== | |||
[[رده:واژگان دزفولی]] | |||
[[رده:رسوم دزفولی]] | |||
[[رده:فرهنگ دزفولی]] | |||
نسخهٔ کنونی تا ۲۵ ژوئیهٔ ۲۰۲۲، ساعت ۱۱:۴۱
مارضایی یا مارضویی /mārazow'i/ نوعی خاص از مرثیه خوانی با سوز و گداز است که معمولا در مراسم عزاداری یا ختم و تدفین اجرا می شود. این لحن مطابق با شور عرب در موسیقی ایران و مقام صبا در موسیقی عربی می‌باشد که با تأکیداتی صوتی شکل و شمایل محلی به خود گرفته است.[۱] سنت مارضایی خوانی مختص دزفول نیست و در میان شهرهای اطراف و همچنین لرها هم رایج است.
واژه «مارضایی» به معنای منسوب به مادر رضا است که شاید یادآور مویه های غمگین زنی بر مزار فرزند جوانش است.
مارضایی خوانان
از مارضایی خوانان مشهور می توان به حجت نصرالهی معروف به حجت لره و اسماعیل نصراللهی اشاره کرد.
مانده میوه چی خواننده معروف دزفولی نیز در اوایل انقلاب یک کاست به نام «جوانی و پیری» به سبک مارضایی ارائه کرده است.