سعباط (sa'baat) یا ساباط به کوچه های باریک و مسقف در بافت قدیم دزفول گفته می شود. کارکرد اصلی سعباط خنک کردن مسیر عبور و مرور مردم در روزهای گرم تابستان بوده است. در گذشته باعث می شده که پیوستگی بین محلات بیشتر شده، همچنین موجب سایه اندازی، استفاده بهینه از فضاها و امنیت بیشتر معابر می شده است. در شهرهای گرمسیری و کویری در فلات مرکزی ایران هم چنین عنصر معماری دیده شده است.


ساباط های معروف

از معروفترین سعباط ها می شود به سعباط کتابی، سعباط عزیزی پور، سعباط صفار و سعباط سلیم اشاره کرد.