قواعد فونتیک دزفول ویکی

ابندا باید گفت تلفظ در گویش دزفولی یکسان نیست و ممکن است در میان مردم یک منطقه با مناطق دیگر اندکی متفاوت باشد. از سوی دیگر بسیاری از مصوت ها در گویش های متداول فارسی وجو ندارد. برای ثبت و یکسان سازی تلفظ ها می توان لغاتی را به عنوان شاهد هر مصوت در نظر گرفت.

مصوت ها

او بلند متمابل به واو که با /ow/ نمایش داده می شود: مانند قول (عمیق)، مور (مُهر).
او کشیده که با /u/ نمایش داده می شود: مانند سور (شور) ، مور (مورچه).
او خیلی کشیده که با /:u/ نمایش داده می شود: مانند قوم (خویشاوند) ، پوم (نوعی پرنده).
او کوتاه که با /o/ نمایش داده می شود: مانند سُک (قلاب ماهی).
ـِ بلند متمایل به ی که با /é/ نمایش داده می شود: مانند سیل (نگاه)، نشینِی (امر نشستن).
ـِ کوتاه که با /e/ نمایش داده می شود: مانند تنگ (پر)، قنج(نیش حشره).
ا بلند که با /aa/ نمایش داده می شود: مانند قاد (کفل)، تار (ورودی کت).

صامت ها

حروف بدون صدا در دزفولی از فارسی متداول و معیار بیشترند چرا که حروفی مانند ح و عین و غین به وضوح دارای تلفظی غلیظ و مشابه عربی هستند. بر خلاف فارسی تشدید در میان لغات دزفولی به کرات مشاهده می شود.