فیق /féq/ واژه ای است به معنای ساز بادی از جنس نی. در مجاورت گره یک قاب نی، پره ای تعبیه می کنند و به هنگام دمیدن هوا در آن صدای بوق مانندی می دهد.[۱]
از کلمه فاق ماخوذ است.
اصطلاحات
- کنایه از لاغر بودن کسی است.
پانویس
- ↑ نجاتعلی، نصراله (۱۳۸۷). فرهنگ زبان و گویش دزفولی. نجابت.