ختمی /xátmi/ واژه ای است به معنای برگ کنار کوبیده یا سدر.[۱] اغلب به ختمی خرمی هم گفته می شود که معنایی عام تر دارد و به معنای هرگونه گِل شوینده سر است.


اصطلاحات

  • ختمی برون /xátmi-borün/ به گروهی از مردم گفته می شد که برگ درخت کنار را در طول سال جمع کرده و خرمی در ست می کردند و از این طریق امرار معاش می کردند.
  • ختمی دون /xátmi-dün/ کاسه ای مسی که در آن ختمی جهت حمام می گذارند.

پانویس

  1. نجاتعلی، نصراله (۱۳۸۷). فرهنگ زبان و گویش دزفولی. نجابت.