اوزنیدن
اوزنیدن /owzenidan/ واژه ای است مصدری به معنای آویزان کردن.[۱]
معانی دیگر
- اعدام کردن.
صرف فعل
تمامی اشکال استفاده از این مصدر به شرح زیر می باشد:
| صرف دزفولی | |||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| بن واژه | اوزنیدن | ||||||
| بن ماضی | اوزنید | ||||||
| بن مضارع | اوزن | ||||||
| شخص | مفرد | جمع | |||||
| اول شخص | دوم شخص | سوم شخص | اول شخص | دوم شخص | سوم شخص | ||
| ماضی | من (مُ) | تو (تُ) | او/آن (او/اُوان) | ما (اُمون) | شما (شُمون) | آنها/ایشان (اوشون) | |
| ساده | اوزنیدُم | اوزنیدی | اوزنید | اوزنیدِیم | اوزنیدِی | اوزنیدِن | |
| استمراری | بِـاوزنیدُم | بِـاوزنیدی | بِـاوزنید | بِـاوزنیدِیم | بِـاوزنیدِی | بِـاوزنیدِن | |
| نقلی | اوزنیدُمَه | اوزنیدیَه | اوزنیدَس/اوزنیدَه | اوزنیدِیمَه | اوزنیدِیَه | اوزنیدِنَه | |
| بعید | اوزنیدَه‌بیدُم | اوزنیدَه‌بیدی | اوزنیدَه‌بید | اوزنیدَه‌بیدِیم | اوزنیدَه‌بیدِی | اوزنیدَه‌بیدِن | |
| التزامی (کاش/تردید) | اوزنیده‌بُووُم | اوزنیده‌بویی | اوزنیده‌بووَه | اوزنیده‌بووِیم | اوزنیده‌بووِی | اوزنیده‌بووِن | |
| التزامی نوع دیگر (کاش/باید) | اوزنیدُمِه | اوزنیدیِه | اوزنیدِه | اوزنیدِیمِه | اوزنیدِیِه | اوزنیدِنِه | |
| مستمر | داشتُم باوزنیدُم | دوشتی باوزنیدی | داشت باوزنید | داشتِیم باوزنیدِیم | داشتِی باوزنیدِی | داشتِن باوزنیدِن | |
| مضارع | من (مُ) | تو (تُ) | او/آن (او/اُوان) | ما (اُمون) | شما (شُمون) | آنها/ایشان (اوشون) | |
| ساده | اوزنُم | اوزنی | اوزنَه | اوزنِیم | اوزنِی | اوزنِن | |
| اخباری | باوزنُم | باوزنی | باوزنَه | باوزنِیم | باوزنِی | باوزنِن | |
| مستمر | دارم باوزنُم | دوری باوزنی | دارَه باوزنَه | دارِیم باوزنِیم | دارِی باوزنِی | دارِن باوزنِن | |
| التزامی | اوزنُم | اوزنی | اوزنَه | اوزنِیم | اوزنِی | اوزنِن | |
| دعایی | من (مُ) | تو (تُ) | او/آن (او/اُوان) | ما (اُمون) | شما (شُمون) | آنها/ایشان (اوشون) | |
| اوزنایام | اوزنویی | اوزنا | اوزنائیم | اوزنایِه | اوزنان | ||
| دستوری | - | تو (تُ) | - | شما (شُمون) | - | ||
| امر | اوزن / اوزناد | اوزنِی | |||||
| نهی | مَاوزن / مَاوزناد | مَاوزنِی | |||||
اصطلاحات
- اوزنیدن در اصطلاح به معنای قرار دادن کسی در تنگنا نیز هست.
پانویس
- ↑ نجاتعلی، نصراله (۱۳۸۷). فرهنگ زبان و گویش دزفولی. نجابت.