سید محمود
سید محمود یا سید محمید /sé maḥméd/ ملقب به سیّد الجلیل رضی العوام، در حدود قرن پنجم هجری قمری در دزفول وفات یافته و به خاک سپرده شده است و مزارش به بقعه و بارگاه تبدیل شده است. این زیارتگاه در انتهای کوچه سید محمود در خیابان طالقانی قرار دارد. در سال ۱۳۴۹ هجری شمسی، بقعه سید محمود بازسازی شده و پس از پایان بازسازی در سال ۱۳۵۲ ضریح مطلّایی به جای ضریح چوبی قدیمی نصب گردید.
| بقعه سید محمود | |
|---|---|
 بقعه سید محمود | |
| نام | بقعه سید محمود |
| اطلاعات اثر | |
| کاربری | زیارتگاه |
| دیرینگی | قرن پنجم |
| دورهٔ ساخت اثر | دوره پهلوی |
| اطلاعات ثبتی | |
| شمارهٔ ثبت | ۷۰۹۳ |
| تاریخ ثبت ملی | ۱۳۵۰ شمسی |
| اطلاعات بازدید | |
| امکان بازدید | دارد |
| وبگاه | https://seyedmahmood.ir |
سادات علوی (موردگر /mürdgar/) در دزفول منتسب به این امام زاده می باشند و تولیت این بقعه از قدیم الایام تا به حال در اختیار خاندان منزویان (سیّد محمودی) بوده است. شجره نامه این امام زاده از همان زمان خاک سپاری بر روی سنگ قبر ایشان نوشته شده است. هیئت زنجیرزنی این بقعه نخستین و بزرگترین هیئت زنجیر زنی منطقه میباشد. این بقعه در سال ۱۳۵۰ با شماره ۷۰۹۳ در فهرست آثار ملی ایران به ثبت رسیده است.[۱]
شجره نامه
نسب سید محمود که با ده واسطه به امام موسی کاظم می رسد عبارت است از:
سید محمود ← ابن سید وهب ← ابن سید باقی ← ابن سید مسلم ← سید باقی ← سید علی ← ابن سید میمون السخی القصیر ← ابن سید حسین شیتی ← ابن سید محمد الحائری ← ابن سید ابراهیم المجاب ← ابن سید محمد العابد ← ابن موسی الکاظم.
پانویس
- ↑ «معرفی بقعه». سایت بقعه متبرکه سید محمود.