دینیدن
دینیدن واژه ای است (dinidan) مصدری به معنای ریختن چیزی روی آتش به منظور دود کردن. ==
شکل دستوری
صرف دزفولی | |||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|
بن واژه | دینیدن | ||||||
بن ماضی | دینید | ||||||
بن مضارع | دین | ||||||
شخص | مفرد | جمع | |||||
اول شخص | دوم شخص | سوم شخص | اول شخص | دوم شخص | سوم شخص | ||
ماضی | من (مُ) | تو (تُ) | او/آن (او/اُوان) | ما (اُمون) | شما (شُمون) | آنها/ایشان (اوشون) | |
ساده | دینیدُم | دینیدی | دینید | دینیدِیم | دینیدِی | دینیدِن | |
استمراری | بِـدینیدُم | بِـدینیدی | بِـدینید | بِـدینیدِیم | بِـدینیدِی | بِـدینیدِن | |
نقلی | دینیدُمَه | دینیدیَه | دینیدَس/دینیدَه | دینیدِیمَه | دینیدِیَه | دینیدِنَه | |
بعید | دینیدَهبیدُم | دینیدَهبیدی | دینیدَهبید | دینیدَهبیدِیم | دینیدَهبیدِی | دینیدَهبیدِن | |
التزامی (کاش/تردید) | دینیدهبُووُم | دینیدهبویی | دینیدهبووَه | دینیدهبووِیم | دینیدهبووِی | دینیدهبووِن | |
التزامی نوع دیگر (کاش/باید) | دینیدُمِه | دینیدیِه | دینیدِه | دینیدِیمِه | دینیدِیِه | دینیدِنِه | |
مستمر | داشتُم بدینیدُم | دوشتی بدینیدی | داشت بدینید | داشتِیم بدینیدِیم | داشتِی بدینیدِی | داشتِن بدینیدِن | |
مضارع | من (مُ) | تو (تُ) | او/آن (او/اُوان) | ما (اُمون) | شما (شُمون) | آنها/ایشان (اوشون) | |
ساده | دینُم | دینی | دینَه | دینِیم | دینِی | دینِن | |
اخباری | بدینُم | بدینی | بدینَه | بدینِیم | بدینِی | بدینِن | |
مستمر | دارم بدینُم | دوری بدینی | دارَه بدینَه | دارِیم بدینِیم | دارِی بدینِی | دارِن بدینِن | |
التزامی | دینُم | دینی | دینَه | دینِیم | دینِی | دینِن | |
دعایی | من (مُ) | تو (تُ) | او/آن (او/اُوان) | ما (اُمون) | شما (شُمون) | آنها/ایشان (اوشون) | |
دینایام | دینویی | دینا | دینائیم | دینایِه | دینان | ||
دستوری | - | تو (تُ) | - | شما (شُمون) | - | ||
امر | دین / دیناد | دینِی | |||||
نهی | مَدین / مَدیناد | مَدینِی |