دینیدن

دینیدن واژه ای است (dinidan) مصدری به معنای ریختن چیزی روی آتش به منظور دود کردن. ==

شکل دستوری

‎

صرف دزفولی
بن واژه			دینیدن
بن ماضی			دینید
بن مضارع			دین
شخص		مفرد			جمع
		اول شخص	دوم شخص	سوم شخص	اول شخص	دوم شخص	سوم شخص
ماضی		من (مُ)	تو (تُ)	او/آن (او/اُوان)	ما (اُمون)	شما (شُمون)	آنها/ایشان (اوشون)
	ساده	دینیدُم	دینیدی	دینید	دینیدِیم	دینیدِی	دینیدِن
	استمراری	بِـدینیدُم	بِـدینیدی	بِـدینید	بِـدینیدِیم	بِـدینیدِی	بِـدینیدِن
	نقلی	دینیدُمَه	دینیدیَه	دینیدَس/دینیدَه	دینیدِیمَه	دینیدِیَه	دینیدِنَه
	بعید	دینیدَه‌بیدُم	دینیدَه‌بیدی	دینیدَه‌بید	دینیدَه‌بیدِیم	دینیدَه‌بیدِی	دینیدَه‌بیدِن
	التزامی (کاش/تردید)	دینیده‌بُووُم	دینیده‌بویی	دینیده‌بووَه	دینیده‌بووِیم	دینیده‌بووِی	دینیده‌بووِن
	التزامی نوع دیگر (کاش/باید)	دینیدُمِه	دینیدیِه	دینیدِه	دینیدِیمِه	دینیدِیِه	دینیدِنِه
	مستمر	داشتُم بدینیدُم	دوشتی بدینیدی	داشت بدینید	داشتِیم بدینیدِیم	داشتِی بدینیدِی	داشتِن بدینیدِن
مضارع		من (مُ)	تو (تُ)	او/آن (او/اُوان)	ما (اُمون)	شما (شُمون)	آنها/ایشان (اوشون)
	ساده	دینُم	دینی	دینَه	دینِیم	دینِی	دینِن
	اخباری	بدینُم	بدینی	بدینَه	بدینِیم	بدینِی	بدینِن
	مستمر	دارم بدینُم	دوری بدینی	دارَه بدینَه	دارِیم بدینِیم	دارِی بدینِی	دارِن بدینِن
	التزامی	دینُم	دینی	دینَه	دینِیم	دینِی	دینِن
دعایی		من (مُ)	تو (تُ)	او/آن (او/اُوان)	ما (اُمون)	شما (شُمون)	آنها/ایشان (اوشون)
		دینایام	دینویی	دینا	دینائیم	دینایِه	دینان
دستوری		-	تو (تُ)	-		شما (شُمون)	-
	امر		دین / دیناد			دینِی
	نهی		مَدین / مَدیناد			مَدینِی