قواعد فونتیک دزفول ویکی: تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش |
|||
| خط ۲: | خط ۲: | ||
==مصوت ها== | ==مصوت ها== | ||
* او بلند متمابل به واو که با '''/ow/''' نمایش داده می شود: مانند [[قول]] (عمیق)، [[مور(نماز)]] (مُهر). | * او بلند متمابل به واو که با '''/ow/''' نمایش داده می شود: مانند [[قول]] (عمیق)، [[مور(نماز)|مور]] (مُهر). | ||
* او کشیده که با '''/u/''' نمایش داده می شود: مانند [[سور]] (شور) ، [[مور(حشره)]] (مورچه). | * او کشیده که با '''/u/''' نمایش داده می شود: مانند [[سور]] (شور) ، [[مور(حشره)|مور]] (مورچه). | ||
* او خیلی کشیده که با '''/:u/''' نمایش داده می شود: مانند [[قوم]] (خویشاوند) ، [[پوم]] (نوعی پرنده). | * او خیلی کشیده که با '''/:u/''' نمایش داده می شود: مانند [[قوم]] (خویشاوند) ، [[پوم]] (نوعی پرنده). | ||
* او کوتاه که با '''/o/''' نمایش داده می شود: مانند [[سُک]] (قلاب ماهی). | * او کوتاه که با '''/o/''' نمایش داده می شود: مانند [[سُک]] (قلاب ماهی). | ||
* ـِ بلند متمایل به ی که با '''/é/''' نمایش داده می شود: مانند [[سیل]] (نگاه)، نشینِی (امر نشستن). | * ـِ بلند متمایل به ی که با '''/é/''' نمایش داده می شود: مانند [[سیل]] (نگاه)، نشینِی (امر نشستن). | ||
* ـِ کوتاه که با '''/e/''' نمایش داده می شود: مانند [[تنگ]] (پر)، [[قنج]](نیش حشره). | * ـِ کوتاه که با '''/e/''' نمایش داده می شود: مانند [[تنگ]] (پر)، [[قنج]](نیش حشره). | ||
* ا بلند که با '''/aa/''' نمایش داده می شود: مانند [[قاد]] (کفل)، [[ | * ا بلند که با '''/aa/''' نمایش داده می شود: مانند [[قاد]] (کفل)، [[تال]] (ورودی کت). | ||
==صامت ها== | ==صامت ها== | ||
حروف بدون صدا در دزفولی از فارسی متداول و معیار بیشترند چرا که حروفی مانند ح و عین و غین به وضوح دارای تلفظی غلیظ و مشابه عربی هستند. بر خلاف فارسی تشدید در میان لغات دزفولی به کرات مشاهده می شود. | حروف بدون صدا در دزفولی از فارسی متداول و معیار بیشترند چرا که حروفی مانند ح و عین و غین به وضوح دارای تلفظی غلیظ و مشابه عربی هستند. بر خلاف فارسی تشدید در میان لغات دزفولی به کرات مشاهده می شود. | ||
نسخهٔ ۱۲ فوریهٔ ۲۰۲۲، ساعت ۰۰:۲۰
ابندا باید گفت تلفظ در گویش دزفولی یکسان نیست و ممکن است در میان مردم یک منطقه با مناطق دیگر اندکی متفاوت باشد. از سوی دیگر بسیاری از مصوت ها در گویش های متداول فارسی وجو ندارد. برای ثبت و یکسان سازی تلفظ ها می توان لغاتی را به عنوان شاهد هر مصوت در نظر گرفت.
مصوت ها
- او بلند متمابل به واو که با /ow/ نمایش داده می شود: مانند قول (عمیق)، مور (مُهر).
- او کشیده که با /u/ نمایش داده می شود: مانند سور (شور) ، مور (مورچه).
- او خیلی کشیده که با /:u/ نمایش داده می شود: مانند قوم (خویشاوند) ، پوم (نوعی پرنده).
- او کوتاه که با /o/ نمایش داده می شود: مانند سُک (قلاب ماهی).
- ـِ بلند متمایل به ی که با /é/ نمایش داده می شود: مانند سیل (نگاه)، نشینِی (امر نشستن).
- ـِ کوتاه که با /e/ نمایش داده می شود: مانند تنگ (پر)، قنج(نیش حشره).
- ا بلند که با /aa/ نمایش داده می شود: مانند قاد (کفل)، تال (ورودی کت).
صامت ها
حروف بدون صدا در دزفولی از فارسی متداول و معیار بیشترند چرا که حروفی مانند ح و عین و غین به وضوح دارای تلفظی غلیظ و مشابه عربی هستند. بر خلاف فارسی تشدید در میان لغات دزفولی به کرات مشاهده می شود.