علی مالک: تفاوت میان نسخهها
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
خط ۱۸: | خط ۱۸: | ||
| طول عمر = | | طول عمر = | ||
}} | }} | ||
زیارتگاه'''علی مالک''' بارگاه فرزندان اميرالمؤمنين علی بنابيطالب(ع) به نام ابراهيم و عقيل است و در نزديكی پل قديم دزفول و درکوچه و محلهای به همين نام واقع است. | زیارتگاه '''علی مالک''' بارگاه فرزندان اميرالمؤمنين علی بنابيطالب(ع) به نام ابراهيم و عقيل است و در نزديكی پل قديم دزفول و درکوچه و محلهای به همين نام واقع است. | ||
==سرگذشت== | ==سرگذشت== |
نسخهٔ ۲۲ ژانویهٔ ۲۰۲۲، ساعت ۱۴:۱۶
علی مالک | |
---|---|
نام | علی مالک |
درگذشت | ۴۰ هجری |
پدر | امام علی |
زیارتگاه علی مالک بارگاه فرزندان اميرالمؤمنين علی بنابيطالب(ع) به نام ابراهيم و عقيل است و در نزديكی پل قديم دزفول و درکوچه و محلهای به همين نام واقع است.
سرگذشت
حدود سالهای خلافت عثمان دو نفر از اولاد بلافصل علی بنابيطالب(ع) به اسامی ابراهيم و عقيل، برای ارشاد مردم و تبليغ و ترويج دين اسلام، از مدينه به اين منطقه آمدند و از طرف مردم مورد استقبال زياد قرار گرفتند، ولی از جائی كه حكام جبار بنیاميه، همواره در تعقيب اولاد امام علی(ع) بودند، حدود سال ۴۰ هجری اين دو جوان توسط يكی از مأموران اموی به نام سهور سلمی در همين محل فعلی بقعه ايشان تعقيب شده و به شهادت رسيدند و مردم اجساد مطهرشان را به خاك سپردند. سالها بعد يكی از علما و سادات دزفول به نام آيتالله سيدمحمدرضا رضوی چند شب متوالی اين دو شهيد را در خواب میبيند كه هر بار محل دفنشان را به آيتالله رضوی میگويند، به دستور ايشان كارگران محل مورد نظر را میكنند و مزار دو شهيد را با دو سنگ نوشته ابراهيم و عقيل فرزندان امام علی(ع) پيدا میكنند و بقعه و بارگاه كنونی را بر روی مزار ايشان بنا میكنند.[۱]
مشخصات بنا
آستان علی مالک در خیابان شهید محمد منتظری سمت شرقی پل قدیم، کوچه علی مالک واقع شده است. و مرکب از دو باب اتاق مربع شکل با سه درگاهی یا طاق رومی است سقف اتاقها مدور است و با آجر ضربى پوشش يافته و گچ اندود و رنگآميزى شده است. بر روى جرزهاى ديوارهاى اصلى، لچکىهايى با خطوط هندسى گچبرى شده و نورگيرهايى نيز در ديوارها تعبيه شده است. بر گرداگرد بقعه، ايوانى با طاق رومى ساخته شده است. ايوان شمالى ورودى بقعه دو طاق دارد که با کاشىهاى سفيد، سياه و فيروزهاى تزئين شده است و بر روى آنها تاريخ ۱۳۲۰ هـ.ق خوانده مىشود. بنا سردابى با ۲۶ پلهٔ منظم، سقف ضربى و دو قبر دارد، بر روى قبور، صندوقى نهادهاند. بقعه دو مناره با ساقهاى استوانهاى و کاشيکارى شده دارد. بناى بقعه به دوران قاجار مربوط است.
بنای بقعه به دستور سالار الدوله فرزند مظفرالدین شاه انجام گرفته و بقعه نوسازی و تعمیر اساسی یافته است، آنچه انجام یافته عبارتند از تعمیر و بازسازی گنبد، سنگ کاری و رنگ آمیزی ساختمان بقعه و کاشیکاری سردر ورودی و نمای بیرونی ساختمان، نوسازی سرویس های بهداشتی و وضوخانه. قبلاً بقعه متبرکه حیاط وسیعی داشته و اطراف آن ایوان و قبور مسلمین قرار داشته اند که فی الحال اثری از آنها نیست و به جای آنها یک مدرسه و یک درمانگاه بنا شده است.[۲]
نگارخانه
ورودی سرداب